“Yemeğini bitirmeden masadan kalkmak yok!”
“Bak sonra arkandan melekler ağlar!”
“3 kaşık daha yersen, tatlı yiyebilirsin!”
Bu cümleler size de tanıdık geliyor mu?
Tüm anne ve babalar olarak çocuğumuzun beslenmesini çok önemsiyoruz. Yeterli besinleri alamayacaklar ve sağlıklı bir şekilde gelişemeyecekler diye korkuyoruz ve böyle cümleler kurarak çocuklarımızı yemeye teşvik etmeye çalışıyoruz.
Peki verdiğimiz bu mesajlardaki sorun ne?
Çocuğumuza “Doymuş olsan da olmasan da yemeye devam etmelisin” demiş oluyoruz. Oysaki yapmamız gereken, çocuğumuz doydum dediği noktada yemeyi bırakmasına izin vermek. Çünkü, ancak bu şekilde kendi vücutlarını dinlemelerini ve tokluk açlık hissini kontrol edebilmelerini destekleyebiliriz.
Peki, tatlı vb gıdaları ödül olarak sunmanın sakıncası ne? Çocuklar, ödül olarak sunulan gıdaların diğer gıdalardan daha iyi veya daha değerli olduğunu varsayabilir. Ya da belirli gıdaları tüketmekle iyi hissetmek / başarmak arasında sağlıksız bir duygusal bağ kurabilirler.
Bugün çoğumuz açlığımızı gidermek yerine kendimizi rahatlatma, ödüllendirme, can sıkıntısından veya stresten kurtulma amacıyla yemeğe yöneliyoruz.
Bunun kaynağı, bize çocukken verilen mesajlar olabilir mi, ne dersiniz?
Uzm. Psi. Deniz Bayel – Çocuk ve Ergen Gelişimi Uzmanı
Comments